Աշխարհի մասին տեղեկությունները մենք հիմնականում ստանում ենք տեսնելով: Մեզ շրջապատող առարկաները, նրանց ձևն ու չափը տեսնում ենք լույսի շնորհիվ: Լույս արձակող մարմինները կոչվում են լույսի աղբյուրներ:Դրանք լինում են բնական՝ Արեգակը, կայծակը, աստղերը, լուսատտիկը, և արհեստական:Կարո՞ղ ես մի քանիսը թվարկել:Լույսը տարածվում է… Continue Reading →
Однажды Эрик с папой пошли в океанариум где много разных рыб. Эрик очень удивился потому что увидел огромную рыбу. Потом они увидели самую маленькую рыбку который торопилось. домой
Who was Nadia? She was a princess.What did she do in the garden? She played with her boll.What happened to the ball? It fell in the water of the fountain.What did Nadia say? She said ” I shall give anything… Continue Reading →
There was once a young and very beautiful princess. Her name was Nadia.One morning she was near a fountain in the garden of her father’s palace. Shehad a small golden ball. She played with her ball. Suddenly she threw the… Continue Reading →
Մի գարնան իրիկուն դռանը նստած զրույց էինք անում, երբ այս դեպքը (պատահել)։ Էս դեպքից հետո ես չեմ մոռանում էն գարնան իրիկունը: Ծիծեռնակը բույն էր շինել մեր սրահի օճորքում։ Ամեն տարի աշնանը գնում էր, գարնանը ետ գալի, ու նրա բունը միշտ կպած էր մեր… Continue Reading →
Հ. Թումանյան. Մայրը Մի գարնան իրիկուն դռանը նստած զրույց էինք անում, երբ այս դեպքը պատահեց։ Էս դեպքից հետո ես չեմ մոռանում էն գարնան իրիկունը։ Ծիծեռնակը բույն էր շինել մեր սրահի օճորքում։ Ամեն տարի աշնանը գնում էր, գարնանը ետ գալի, ու նրա… Continue Reading →
Համերգ է կոչվում, որովհետև Հովհաննես Թումանյանը պատկերել է բնության ձայները, որոնք երբ միանում են իրար համերգ է դառնում՝ լսվում են ուժգին, թույլ ձայները, մի ձայնը գալիս է մեկին լրացնելու, կարծես երգչախումբ է ներկայանում ունկնդիրների առջև։
Վտակը ժայռից ներքև է թռչում, Թափ առած ընկնում քարերի գլխին, Զարկում ավազին, շաչում է, ճչում, Ճչում անհանգիստ, փրփուրը բերնին։ Ինչպես ծերունին, ձայնով պառաված, Ձայնակցում է ժիր թոռնիկի երգին, Այնպես է ծերուկ անտառը կամաց Արձագանք տալիս ջրի աղմուկին։ Այնինչ բնության զվարթ… Continue Reading →
Չէ՛, ասավ Մելիք, քու ամբողջ ազգովԱնց պիտի կենաս իմ թըրի տակով,Որ էգուց-էլօր, ինչ էլ որ անեմ,Ոչ մի սասունցի թուր չառնի իմ դեմ։Ու գընաց Օհան՝ բոլոր-բովանդակՍասունը բերավ, քաշեց թըրի տակՄենակ Դավիթը, ինչ արին-չարին,Մոտ չեկավ դուշման Մելիքի թըրին։Եկան քաշեցին՝ թե զոռով տանեն,Թափ… Continue Reading →
Սասունցի Դավիթը դյուցազունների ցեղից էր, նա ուներ գերբնական ուժ, սիրում էր ազատությունը, չէր ենթարկվում ոչ ոքի, ուզում էր մարդկանց բարություն անել:
© 2024 Սողոմոնյան Գոռի Մեդիատիրույթ — Powered by WordPress
Theme by Anders Noren — Up ↑